สิ่งนี้มาจากการสังเกตเพื่อนสนิทรอบๆ ตัวของเราเลย เพื่อนคนที่ฝึกกีฬามาแต่เด็ก ทำไมพวกเขาดูสุดๆ จะพึ่งตัวเองได้ ไม่เห็นเขาติดอะไรสักอย่าง ไม่ดราม่า คูลๆ อยู่คนเดียวได้ สตรองเชียว และก็น่ารัก อ่อนโยน เราเลยถามเพื่อนผู้ชายเท่มากคนหนึ่ง พี่เต้ กานต์ หงษ์ทอง อดีตนักเทนนิสเยาวชนทีมชาติ ให้พี่เต้เล่าให้ฟังหน่อยว่า ถ้าเราฟิตให้ลูกเล่นกีฬาตั้งแต่เด็ก สิ่งที่เขาจะได้มีอะไรบ้าง พี่เต้ตอบได้อินสไปร์สุดๆ ว่า…. เขาจะ
…ลูกจะไม่ติดสื่อ
…กินอาหารหมดเพราะหิว
…กีฬาจะทำให้ลูกพึ่งตัวเองได้
…รู้จักความเหนื่อย และแรงฮึด
…ถึงสู้กับคู่แข่ง แต่ก็เป็นเพื่อนกันได้
…รู้จักการตั้งเป้าหมายของชีวิต
…รู้จักการคุยกับตัวเอง
…มีสมาธิโดยธรรมชาติ
เราถามพี่เต้ต่อว่า ควรให้ลูกเล่นกีฬาตอนกี่ขวบดี พี่เต้บอกเลยว่า
“สี่ขวบเริ่มได้เลย ถ้าเริ่มเด็ก เขาจะยิ่งพัฒนาเป็นมืออาชีพได้ดีกว่าเริ่มตอนโต”
แล้วเราจะรู้ได้ไง ว่าเขาชอบกีฬาแบบไหนล่ะ พี่เต้ตอบให้หายคาใจว่า
“ให้แยกก่อนว่ากีฬากับเกมส์ต่างกันยังไง กีฬาก็คือว่ายน้ำ วิ่งแข่ง เกมส์ก็คือย่างเทนนิส ฟุตบอล แล้วแยกต่อว่า เขาชอบแนวเป็นทีม หรือเล่นคนเดียว แล้วค่อยแยกว่าเขาถนัดใช้ทักษะอะไร
ถ้าใช้เท้าก็ฟุตบอล ใช้มือก็แบต ใช้มือ แขน ก็เทนนิส ใช้การทรงตัวก็สเก็ต บอร์ด ยิมนาสติก วอลเล่ย์บอลก็ขาและมือ บาสนี่ก็สมอง และสายตา ว่ายน้ำคือใช้ทั้งหมด และใช้สมาธิ”
ชัดมั้ยแม่ๆ เอาล่ะ ที่เหลือก็แรงฮึดต่อของแม่แล้ว
แต่พี่เต้ย้ำอีกว่า “ให้เขาเล่นให้สนุก มากกว่าไปกวดขันเขาให้ต้องฝึกฝนเอาโล่ห์ ให้เขาเอนจอย จะดีกับร่างกาย และจิตใจเขาจริงๆ”
พร้อมแล้ว..แม่ลุยสิคะ!!
