ถามตรงๆ เลยว่าคุณเป็นแม่พันธุ์ชอบแข่งขัน หรือแม่แบบชิลล์ๆ ใสๆ คุณเป็นแม่ที่ต้องอัพเดทเรื่องลูกในเฟซวันละ 10 ลูก ยิ่งถ้าลูกมีพัฒนาการอะไร ต้องบอกให้โลกรู้ด่วน! จะดีหรือ ถ้าคุณเป็นแบบนี้?
มาเช็คกันก่อนเลยกับ…
5 สัญญาณว่า คุณน่ะเป็นแม่แบบชอบแข่งขันเข้าแล้ว ถ้าคุณ..
1. ชอบโพสต์รูปลูก วีดีโอลูก วันละ 3-4 รอบ หรือมากกว่านั้น สังเกตตัวเองดูถ้าวันๆ คุณนั่งไถมือถือ อีดิทวีดีโอ ส่องไอจี คุณก็อาจเป็นแม่ที่ชอบแข่งขัน ชอบโชว์ลูก มากกว่าแม่ที่ก็แค่อยากเก็บความทรงจำของลูกเอาไว้ บอกเลยว่าเพื่อนคุณจับไต๋ได้ชัวร์ๆ มีแอบถอนใจเฮือกแน่นอน
2. คุณเป็นคนพูด มากกว่าฟัง เป็นมั้ยเวลาเจอเพื่อน คุณจะเม้าท์ๆๆๆๆ เรื่องลูกล้วนๆ ถามตัวเองกลับด้วยนะ ว่า “ฉันเมาท์เรื่องลูกตัวเองขนาดนี้ ฉันจำอะไรเรื่องลูกเพื่อนได้บ้างมั้ย?”
3. เพื่อนเลิกชวนไปไหน ก็จะไม่ให้เลิกได้ไง ชวนทีคุณก็พูดๆๆๆ แต่เรื่องลูกตัวเอง มีมากดดันคนอื่นด้วยนะ อย่าง “ลูกชั้นเขียนหนังสือได้แล้วนะ ลูกเธอล่ะ” แน๊!!
4. เหมือนๆ ขาดอะไรไป ถ้าไม่ได้แชร์รูปลูก! โอยยย อาการนี้แปลว่าความจริง คุณน่ะไม่สามารถนิ่งๆ ให้ตัวเองมีความสุขได้ ต้องปล่อยของ ต้องขอให้มีคนไลค์หน่อยสิน่า เรียกสั้นๆ คือ “คัน” กับอีกความรู้สึกคือ ไฮเปอร์มาก มีอะไรต้องแชร์ทันที เก็บไว้คนเดียวไม่ได้
5. หรือคุณอาจจะเครียด ว่าลูกเราไม่เจ๋งเท่าลูกคนอื่น ก็เลยกลบด้วยอาการแชร์เรื่องลูกรัวๆ เพื่อหาว่ามีใครมีลูกเป็นแบบเราบ้าง จนกลายเป็นนอยด์เกินไปได้
โอยยย แล้วจะทำยังไงดี?
ปล่อยต่อไป อาจเป็นภัยต่อลูก เป็นว่าคุณไปกดดันลูก พยายามฝึกลูกจนเกินไปด้วย เคยเห็นแม่คนนึงพยายามฝึกให้ลูกร้องเพลงชาติได้ตั้งแต่ขวบครึ่ง ซึ่งตอนนั้นเด็กยังไม่เข้าใจว่า ธงชาติคืออะไรด้วยซ้ำ ดูเด็กกลายเป็นหุ่นยนตร์ไปเลย และคุณอาจกลายร่างจากแม่น่ารักๆ เป็นนังเลงคีย์บอร์ด เข้าเฟซ เข้าพันธุ์ทิพย์ ไถไอจีตลอดเวลา น่ากลัวมาก! และเกิดอาการยอมไม่ได้ ถ้าลูกคนอื่นเขาดูเก่งกว่าลูกเรา
สิ่งที่จะเกิดคือ ลูกคุณจะรู้สึกได้ว่าแม่แปลกๆ แฮะ และความกดดันเพียงนิดเดียวของแม่ บอกเลย เด็กฉลาดมาก เด็กจะเทิร์นเป็นการเก็บกด หรือแสดงออกเรื่องที่คุณเองอาจจะคาดไม่ถึง ที่แน่ๆ มันทำให้ลูกเสียความมั่นใจลึกๆ ของตัวเองไป
แล้วจะแก้นิสัยนี้ยังไงดี?
เริ่มจากเรื่องที่ง่ายที่สุดคือ เล่นเฟซให้น้อยลง อัพวันละครั้งก็พอ หรืออาทิตย์ละ 2 ครั้ง ไถดูของเพื่อน อย่าเกิน 10 นาที เปลี่ยนจากเล่นเฟซ ไปเป็นเข้าเว็บหาข้อมูลดีๆ หานิทานดีๆ มาเล่าให้ลูกฟังดีกว่า
และก็เวลาเพื่อนอัพอะไร หรือเล่าอะไรเรื่องลูกเขาให้ฟัง แสดงความสนใจเขาด้วย เป็นคนฟังมากกว่าคนพูด เพื่อนจะเริ่มรู้สึกได้ว่าคุณแคร์พวกเขา คอยชื่นชม ให้กำลังใจเรื่องลูกของเพื่อนๆ ด้วย
ทุกสิ่งจะค่อยๆ กลับมาบาลานซ์ หันมาอีกทีนั่น ตัวน้อยนั่งยิ้ม มีความสุขอยู่ข้างๆ แม่แล้ว
