อาการพูดกับตัวเองซ้ำๆ ย้ำๆ ถามคำถามมากมายในหัว มักเกิดเวลาเราทำอะไรไม่ทันบ้าง เสียใจ ผิดหวัง ยุ่งจนไม่ได้ชิลล์กับตัวเอง หัวเราเลยเหมือนหนูติดจั่น สปินซะอื้ออึงไปหมด และสิ่งหนึ่งที่เราชอบเป็นคือ เราจะเริ่มคิดในหัวคนเดียว “ทำไมฉันโง่อย่างนี้นะ?” “ฉันทำแบบนี้ไปทำไม?” “คนนี้นิสัยเค้าไม่ดีแน่ๆ”
จะบอกว่าพูดคนเดียวแบบเนกาทีฟๆ แบบนี้ล่ะ ยิ่งเป็นมาก ก็จะยิ่งทำให้คุณดาร์คขึ้นๆ กับตัวเอง และจะยิ่งดึงตัวเองให้กลับขึ้นมาโอเคนุ่มๆ ยากขึ้นด้วย ความจริงคือแค่เลิกพูดกับตัวเอง เฉยๆ อยู่กับลมหายใจไป อะไรเข้ามา ก็ให้มันผ่านไป จะอ่อนโยนกว่า ไม่ต้องดาร์คลง เพราะจะทำให้เหวี่ยงไปลงกับอะไรหนักขึ้นได้นะ
แล้วทำไมเราต้องพูดอะไรไม่ดีกับตัวเอง?
จากงานวิจัยของแมกกาซีน ไซโคโลจี้ ทูเดย์ส บอกไว้ว่า คนที่ชอบพูดกับตัวเอง อาจเป็นเพราะเขามีปมอะไรในอดีต คืออาจเป็นใครสักคนที่มีอิทธิพลกับชีวิต ชอบพูดประโยคนี้ซ้ำๆ กับเรา หรือพูดให้เราเจ็บจี๊ด แล้วมันยังไม่หายไปจากใจ อีกเหตุผลหนึ่งก็คือการพูดกับตัวเอง เป็นเหมือนกระจกสะท้อนการมองโลกทั่วๆ ไปของเรา ปกติเราจะคิดไว้ในใจเฉยๆ แต่บางทีปากก็เลยเผลอพูดออกมา พูดง่ายๆ เลยก็คือตัวเราบ่นกับตัวเองนั่นล่ะ
ทั้งหมดก็คือว่า เราไม่ได้รู้สึกมีความสุขกันตัวเองเท่าไหร่ มีอะไรที่เราขัดใจอยู่ แล้วแก้ไขไม่ได้ เราก็เลยมักปล่อยออกมาในรูปการพูดกับตัวเอง คำถามคือ แล้วอย่างนี้จะทำยังไงให้ไม่ต้องกลายเป็นคนเนกาทีฟขึ้น ทำยังไงให้เสียงที่พูดกับตัวเองเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นได้
อย่างแรกเลยคือ ถามตัวเองก่อนว่า…
ที่เราพูดกับตัวเองเพราะเราเวิ่นเว้อ ฟุ้งซ่าน ไปตามอารมณ์เรามั้ย
เราพูดกับตัวเองเพราะมีความจริงอะไรบางอย่างเกิดขึ้นมาจริงๆ ไม่ได้แค่มโน
เราพูดกับตัวเองนี่คือเรากำลังต่อต้านอะไรอยู่รึเปล่า?
พอถามตัวเองแล้ว เราก็จะเริ่มมองเห็นแล้วว่า เราพูดกับตัวเองไปเพราะอะไร?
คราวนี้ก็ลองหาอีกมุมให้ตัวเอง เวลาเราเริ่มพูดกับตัวเอง หรือถามอะไรตัวเองวนไปวนมา
ถามตัวเองกลับหนึ่งคำถามเลยว่า ประโยชน์ที่เราถามตัวเองคืออะไร? เราได้คำตอบมั้ย? ถ้าได้ แล้วเรายังถามวนไปวนมาต่ออีกมั้ย เออ! นั่นสิ แล้วเราจะถามไปทำไม
เพราะไม่ว่าคุณจะพูดกับตัวเองแค่ไหน ถามตัวเองเท่าไหร่ก็ตาม คำตอบจะไม่เคยพอ ไม่หยุดนิ่ง จะวนไปถามเรื่องเดิมๆ อีกเหมือนเคย “ทำไมเขาไปชอบผู้หญิงคนอื่น” “เขาอยู่กับแฟนใหม่ต้องมีความสุขแน่ๆ” “เราคิดแบบนี้ไปทำไม” ลองดูนะ ลองพูดกับตัวเองใหม่ แล้วสังเกตตัวเองดู เราจะไม่หยุดพูดเห็นมะ?
ถ้าอย่างนั้น มีอีกทางที่ง่ายกว่าเยอะ เมื่อไหร่ที่เราเริ่มพูดกับตัวเอง บอกตัวเองเลยว่า “ไม่พูดได้มั้ย” แล้วหยุดเลย อยู่เงียบๆ บ้างได้มั้ย แล้วเงียบเลย เอาขา มือ ปากไปทำอย่างอื่น ร้องเพลง เดิน จัดของ ฟังเพลง หันมองรอบๆ ตัว โลกยังมีอะไรให้เราวิ่งไปดูอีกเยอะ
แล้วเราจะปกติขึ้น เราจะพูดกับตัวเองน้อยลงเลยล่ะ
