ไม่เคยคิดจริงๆ นะว่าเราจะมาถึงวันนี้ วันที่ต้องบอกใครแบบจิกกัดตัวเองเวลามีคนถามอายุ “หึๆๆ สี่สิบแล้วค่ะ” แล้วก็แอบหวัง เอาหูเงี่ยรอฟังคำตอบจากเขา จะมีบอกว่าเราดูอายุไม่ถึงบ้างมั้ยน้า บางคนน่ารัก ก็จะตอบกลับมาว่า “หูยยย นึกว่าพี่แค่สามสิบต้นๆ” บางคนคงจริงใจหน่อย ตอบแบบ “โห! เหรอคะ” แล้วเงียบ
ความจริงในใจของแม่ที่อายุเข้าเลขสี่นี่แอบดีเพรสลึกๆ นะ แล้วถ้าหันมาข้างๆ โถๆๆ ลูกแม่เพิ่งจะ 2 ขวบเองลูกเอ๊ย คือจะนอยด์ๆ คนเดียวตลอดว่า โอ้! อีก 20 ปี ลูกเพิ่งจะเรียนจบ แต่เรา 60 เราน่าจะเริ่มปวดเข่า เดินไม่ค่อยไหวละ แล้วถ้าลูก 30 ไม่รู้ลูกจะแต่งงานรึยัง แต่เราปาเข้าไป 70 คงต้องตระเวนฝังเข็ม เจาะเลือดตรวจร่างกาย น่าจะเดินกระเผลกละ แล้วถ้าลูกอายุเท่าเราตอนนี้ โอววว ไม่นะ เราไม่น่าจะเหลือความเอนจอยใดๆ ในชีวิต เรา 80 แก่หนักมากกกก รอวันลูกมารับพาไปหาหมอ หลอนนนนน
หันกลับมาดูตัวเองในวันนี้ ความเลข 4 นี่ทำร้ายกันมาก ถ้าใครเคยเป็นสาวฮอต เดินไปไหนหนุ่มมีเหล่ ทำงานในออฟฟิศก็ต้องมีคนแอบเอาอะไรมาวางไว้ให้ เจอเพื่อนของเพื่อนของเพื่อนทีไร ต้องมีคนขอเบอร์ พอมาวันที่เลข 4 อ้าแขนรับเต็มๆ จะเข้าใจเลยว่า เดินผ่านลุงอายุหกสิบ ลุงยังมองผ่านเราไป ไม่ว่าจะยกหน้า ย้อมผม ถอยแบรนด์อะไรมายังไงก็ตาม เฮ้ย! ไม่มีใครมองแล้วเว้ย ความสุกปลั่งในใจจะหายวับไปเลย
แต่มีอีกสิ่งที่มาแทนที่ก็คืออาการก้มหน้ายอมรับความจริง มันจะมีประโยคเตือนสติตัวเองตลอดเลยว่า “อืมมม เราไม่ได้ความจำดีเหมือนก่อนละ สายตาเราเปลี่ยนจริงๆ ด้วย กินอะไรนิดเดียวรู้เลย มันจะไปหาพุง เอว ก้น ต้นแขนทันทีในวันรุ่งขึ้น ถ้านอนน้อยปั๊บ รูขุมขนอันกว้างแบบลูกลงไปว่ายน้ำได้จะตามมา” คติพจน์ประจำใจเราก็จะเปลี่ยนจาก “อย่าได้แคร์ เอาความสุขตรงหน้าเลย” มาเป็น “อย่าได้ทำ ความสุขตรงหน้าไม่มีอยู่จริง”
ความสนใจในชีวิตก็จะเปลี่ยนไป ไม่คิดว่าจะบ้าอ่านเรื่องสุขภาพตลอดเวลาขนาดนี้ บ้าของเซลล์ในซูเปอร์ บ้าซื้อของดีประจำท้องถิ่น บ้างานเบบี้ เบสท์ บาย และที่หมกมุ่นมากนอกจากเรื่องลูกก็คือ บ้าเล่นเฟซ บ้าตามพวกเพจท่องเที่ยว ตามจนกลายเป็นฝันที่รู้สึกมันช่างจับต้องไม่ได้ เห็นใครไปเที่ยวกัน รู้สึกนอยด์หนักขึ้น รู้สึกว่าเวลาเที่ยวของเรามันเหลือน้อยลงๆ ทุกวันแล้ว ทำไงดี?
อีกสิ่งที่มาคู่กัน ที่แบบรู้สึกหนักใจที่สุดคือ “ทำไมเวลามันผ่านไปเร็วจังงงงง?” ถึงกับนั่งวิเคราะห์กับเพื่อนเลย “แกๆๆๆ ช่วยคิดหน่อย ทำไมเวลามันผ่านไปเร็วกว่าตอนเรายังไม่สี่สิบอะ” เพื่อนก็ช่วยคิดเชียว “หรือเพราะเรามีความสุขอะแก” “ไม่มั้งแก ชั้นว่าเรามีภาระเพิ่มขึ้นมากกว่านะแก” “เออ จริงด้วย” ก็ไม่คิดอีกว่าจะต้องมานั่งคุยเรื่องอะไรแบบนี้กัน นั่งคำนวณอายุ กับสิ่งที่ต้องทำนี่เกือบๆ จะวันเว้นวันเลย แล้วมาตกผลึกกับตัวเองว่า เอาเข้าจริงที่เวลาผ่านไปเร็วน่าจะเพราะ เรามีเรื่องอื่นๆ ของคนอื่นต้องทำเยอะมาก ไม่เคยได้นั่งจมกับตัวเองเท่าไหร่ สมาธิเลยดีตลอด โฟกัสตลอด เราจะรู้ตัวเสมอว่าตอนนี้ฉันต้องทำอะไร แทบจะไม่เคยปล่อยเวลาให้ผ่านไปเฉยๆ เลย บวกกับร่างกายที่ล้าลงกว่าเดิมมากด้วย ทำให้ต้องนอนเร็ว! แม่วัยสี่สิบนี่ใครนอนเที่ยงคืนได้ ถือว่าเก่งมาก เพราะแค่สองทุ่มครึ่งก็หนังตาหนักจะแย่แล้ว เวลาเลยยิ่งน้อยลงๆ ไม่เหลือโมเมนท์ให้นั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋อกับตัวเองอีกเลย
แต่สี่สิบก็ไม่ได้แย่เสมอไปนะ อั้นแน่! ต้องมีกระชากตัวเอง หากำลังใจสาดเข้ามาไว้ด้วย สี่สิบนี่มีข้อดีแทรกๆ อยู่บ้าง ข้อดีที่สุดคือ เราไม่ทุกข์เรื่องงี่เง่าแบบที่เคยเป็น ต่อให้คุณสาเหล่หญิงอื่น หรือมีกิ๊กคาตายังไงก็เถอะ มันจะคาล์มลงมาก ไม่ค่อยจะสนอะไรเท่าไหร่ เอาเถอะๆ เธออยากทำอะไรทำ เพราะสิ่งที่เราต้องการมากที่สุดในวัยนี้คือ การนอนที่พอเพียง การเมาท์ และการไปเที่ยวกับเพื่อนสาวที่ทำให้เราชาร์จแบตตัวเองทัน นอนให้พอนี่ อยากได้มากกว่ารวยอีกแน่ะ และวัยนี้ยังทำให้เรากลายเป็นคนมองอะไรขาดเชียว ต่อมวัดความเฟคมาแรงมาก เข็มกระดิกตลอด เลยทำให้เราไม่ต้องเสียเวลากับอะไรที่ไม่ใช่นัก ไม่ได้จะหยิ่งนะ แต่อะไรที่ไม่อิน มันเฟคไม่ได้จริงๆ เราเลยเป็นสาวสี่สิบที่ถ้าขำ แปลว่าขำมาก ถ้าสนุกแปลว่าจะไม่ลืมกันง่ายๆ และถ้าซึ้งกับอะไร น้ำตาไหลทะลักจนงงกับตัวเอง นี่เราเซนซิทีฟขนาดนี้เลยหรือ? แปลว่าพอสี่สิบ หัวใจเราจะอ่อนโยน นุ่มนวลลงมาก สวยงามสง่าอะไรแบบนี้ล่ะ
สรุปคือยังไง คือเป็นวัยที่ยอมรับความจริงตามที่มันเป็นได้ แต่จะขำกับตัวเองขึ้น กังวลเรื่องเวลากับอายุด้วย แต่ก็จะรู้คุณค่าของเวลา กลัวร่างกายพังก่อนลูกโต ก็เลยรักสุขภาพมากๆ ไม่อยากเป็นคนยิ่งแก่ ยิ่งเหวี่ยง ก็เลยสามารถตั้งสติกับตัวเอง แล้วค่อยๆ กอบอีโก้บ้าๆ ของตัวเองปล่อยทิ้งไป ทำได้บ้าง ไม่ได้บ้าง แต่วัยนี้เหมือนเราได้เริ่มทบทวนกับตัวเองจริงๆ จังๆ ขึ้น เราเป็นผู้ใหญ่จริงๆ แล้ว เราเป็นแม่คนแล้วนะ เลยได้อธิษฐานกับตัวเองต่อว่า “ถ้าอย่างนั้น ขอให้เราเป็นคนสี่สิบขึ้นเรื่อยๆ ที่สงบสุขขึ้นเรื่อยๆ ด้วยแล้วกัน” เออ! ความจริงสี่สิบ ก็ไม่ได้แย่นักนี่นา
https://www.facebook.com/Momscream
