หนังสั้นเรื่อง “Alike” (ความเหมือน) ทำขึ้นเพื่อตอกย้ำความจริงที่พ่อแม่ต้องเจอทุกวันนี้ เรื่องราวเล็กๆที่อาจจะไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่มันก็ซึบซับและกระทบไปถึงลูกเราได้อย่างไม่รู้ตัว…
หนังเริ่มด้วยตัวละคร ‘พ่อ’ ตัวสีฟ้าเก็บหนังสือเป็นสิบเล่มลงกระเป๋าให้ ‘ลูก’ ตัวสีส้มที่วิ่งเล่นไปมาอย่างร่าเริง แน่นอนว่ามันทำให้กระเป๋าลูกหนักจนถึงกับเดินเซ นอกจากนั้นพ่อเองก็ต้องเก็บงานลงกระเป๋าทำงานจนหนักเหมือนกัน
ระหว่างทางเดินไปโรงเรียน บรรยากาศเมืองมีแต่สีขาวซีด จนพ่อลูกเดินมาเจอผู้ชายยืนเล่นไวโลลินในสวนที่มีสีสัน ลูกได้เห็นและทำตาโตอินไปกับเสียงเพลง ในขณะที่พ่อผลักดันให้ลูกเดินไปโดยไม่สนใจชายสีไวโอลิน
เมื่อต้องแยกทางกัน ลูกเดินเข้าโรงเรียน พ่อเดินเข้าที่ทำงาน
พ่อหยิบงานกองโตขึ้นมาทำ ทำไปเรื่อยๆจนสีฟ้าบนตัวเขากลายเป็นสีขาวซีด
ที่โรงเรียน ลูกวาดรูปชายสีไวโอลินที่เค้าเจออย่างสนุกสนาน แต่ครูผลักดันให้เค้าเขียนแต่หนังสือเรียน
ตอนเย็น พ่อได้เจอลูกที่วิ่งเข้ามาหาและกอดอย่างดีใจ สีฟ้าบนตัวพ่อก็กลับมา
ลูกหยิบผลงานวาดรูปชายสีไวโอลินให้พ่อดูอย่างภูมิใจ แต่พ่อกลับมองมันอย่างผิดหวัง
ทุกอย่างดำเนินไปเหมือนเดิมทุกวัน ลูกจะได้เห็นชายสีไวโอลินในตอนเช้า แต่พ่อก็ลากเขาไปโรงเรียน ลูกเริ่มแสดงความผิดหวังที่ไม่ได้วาดรูปที่เขาต้องการ
ตอนเย็นพ่อดีใจที่สีฟ้าเค้ากลับมาทุกครั้งที่ได้กอดลูก แต่ก็สังเกตุเห็นว่าความสดชื่นของลูกลดน้อยลงไปทุกวัน ความร่าเริงของลูกก็เริ่มหายไป พ่อจึงคิดตัดสินใจ..
เช้าวันนึงพ่อชวนลูกไปดูชายสีไวโอลินด้วยกัน แต่เมื่อไปถึงเค้าก็ไม่ได้อยู่ตรงนั้นแล้ว…
ตอนจบจะเป็นอย่างไร ลองเข้าไปดูกันเองได้เลย…
แล้วเราอยากให้ลูกมีสีสันหรือมีสีซีดมากกว่ากันล่ะ?
Credit: “Alike” by Daniel Martínez Lara & Rafa Cano Méndez
Copyright 2018 www.momscream.com
